Αποκαλύψεις και ανατροπές στην υπόθεση «Σαντάμ Χουσεΐν»

Η αιχμαλωσία, ο Τζορτζ Μπους και η εκτέλεση - Συγκλονιστικό απόσπασμα από το βιβλίο του αναλυτή της CIA, John Nixon, που τον ανέκρινε

Ένα βιβλίο γεμάτο αποκαλύψεις, αλλά και σημαντικές ανατροπές για την υπόθεση «Σαντάμ Χουσεΐν», θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες. 

Χρειάστηκε να περάσουν δέκα ολόκληρη χρόνια από την εκτέλεση του Σαντάμ Χοσεΐν, για να κυκλοφορήσει αυτό το βιβλίο, που κυριολεκτικά τα περιέχει όλα. Στις σελίδες του παρουσιάζονται ντοκουμέντα, τα οποία αποδεικνύουν ότι βάσει των στοιχείων της ανάκρισης που του είχε γίνει, όλα εκείνα που γνωρίζαμε και για τα οποία είχαν κατηγορήσει τον Ιρακινό ηγέτη για να στοιχειοθετήσουν την εισβολή στο Ιράκ, «ήταν ψέματα».

Ο τίτλος του βιβλίου «Debriefing The President» και το υπογράφει ο αναλυτής της CIA John Nixon. Σε αυτό μεταξύ άλλων αναφέρει πως «ο θηριώδης δικτάτορας Saddam Hussein»αποκάλυψε στην ανάκριση μετά τη σύλληψή του όλα εκείνα τα στοιχεία που ανέτρεψαν τα συμπεράσματα στα οποία είχαν καταλήξει εκείνοι που είχαν σχεδιάσει την εισβολή στο Ιράκ.



«Ήταν 13 Δεκεμβρίου 2003 και βρισκόμουν στο Ιράκ εδώ κι οκτώ εβδομάδες –ως αναλυτής της CIA προσπαθώντας να ανακαλύψω τα ίχνη του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο πόλεμος για την ανατροπή του καθεστώτος συνεχιζόταν επί εννιά μήνες όταν εκείνοι που έψαχναν για τα ίχνη του Σαντάμ, κοντά σε μια φάρμα στην γενέτειρά του Τικρίτ, ανακάλυψαν ένα υπόγειο καταφύγιο κι έναν γενειοφόρο άνδρα να διαμένει εκεί. Από τα τατουάζ που είχε στο δεξί του χέρι και στο στήθος καθώς κι ένα ίχνος από παλιό τραύμα από σφαίρα στο αριστερό του πόδι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ποιος ήταν. Και o ίδιος το παραδέχτηκε», γράφει ο Νίξον στο βιβλίο του.

Ο John Nixon περιγράφει εκείνες τις στιγμές «τα μεσάνυχτα, μετά από ώρες αναμονής, το κονβόι ήταν έτοιμο. Άνδρες με γυαλιά νυχτερινής όρασης μας οδήγησαν σε μια περιοχή που η κυκλοφορία απαγορεύονταν τη νύχτα. Μέσα σε ένα κτίσμα, συνάντησα πανδαιμόνιο και μετά από λίγη ακόμη αναμονή ένας ανώτερος είπε επιτέλους: «Εντάξει παιδιά. Σειρά σας». Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και έπιασα τον εαυτό μου να παίρνει βαθιές ανάσες. Να τος. Καθόταν σε μια μεταλλική αναδιπλούμενη καρέκλα, φορώντας μια λευκή ρόμπα κι ένα μπλε αντιανεμικό καπιτονέ μπουφάν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο άνδρας αυτός είχε χάρισμα».



Ο αναλυτή της CIA αναφέρει ότι «το να αιχμαλωτίσουμε τον Σαντάμ ήταν πολύ καλό, αλλά έπρεπε τώρα να φτάσουμε στην αλήθεια για το καθεστώς του και συγκεκριμένα για τα όπλα μαζικής καταστροφής που αποτελούσαν και την αιτία της αμερικανικής εισβολής. Η απάντησή του ήταν απλά για να μας χλευάσει». 

«Το Ιράκ δεν είναι κράτος τρομοκρατίας», είπε, σύμφωνα με το βιβλίο «δεν είχαμε σχέση με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και δεν είχαμε όπλα μαζικής καταστροφής... και δεν αποτελούσαμε απειλή για τους γείτονές μας. Ο Τζορτζ Μπους όμως είπε ότι το Ιράκ ήθελε να επιτεθεί στον μπαμπάκα του και γι' αυτό είπε ότι είχαμε όπλα μαζικής καταστροφής».

Ο Nixon αναφέρει ότι τον ρώτησε για τη χρήση χημικών όπλων εναντίον της κουρδικής πόλης Halabja κατά την διάρκεια του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ. 

«Έγινε έξαλλος», σημειώνει «Δεν φοβάμαι ούτε εσένα ούτε τον Πρόεδρό σου. Θα κάνω ό, τι χρειαστεί για να υπερασπιστώ τη χώρα μου!», ανέφερε σύμφωνα με το βιβλίο , τότε περιγράφει ότι γύρισε σε εκείνον και είπε σαρκαστικά: «Αλλά δεν πήρα εγώ εκείνη την απόφαση». 

Τον ρώτησε αν υπέφερε από πόνους στην μέση και για αυτό αν είχε κόψει το κόκκινο κρέας και το τσιγάρο. Η απάντηση ήταν ότι «δεν ξέρει από που παίρνουμε τις πληροφορίες, αλλά ήταν λανθασμένες. Μου είπε ότι κάπνιζε τέσσερα τσιγάρα κάθε μέρα και λάτρευε το κόκκινο κρέας. Ήταν επίσης παραδόξως σε καλή κατάσταση», γράφει ο Nixon. 

«Ο Σαντάμ, επίσης, γρήγορα αρνήθηκε, σύμφωνα με την προδημοσίευση του βιβλίου κάθε εμπλοκή στο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. «Κοιτάξτε ποιος ενεπλάκη», είπε. «Από ποιες χώρες είχαν έρθει; Σαουδική Αραβία. Κι αυτός ο αρχηγός της συμμορίας, ο Muhammad Atta, ήταν Ιρακινός; Όχι. Ήταν Αιγύπτιος. Γιατί πιστεύετε ότι συμμετείχα στις επιθέσεις;»

«Κατά την διάρκεια των ανακρίσεων, συχνά ακούγαμε εκρήξεις. Ο Σαντάμ το χαιρόταν. “Θα αποτύχετε”, είπε. “Θα καταλάβετε ότι δεν είναι τόσο εύκολο να κυβερνάς το Ιράκ”. Η ιστορία τον δικαίωσε. Τότε όμως, ήμουν περίεργος σχετικά με το γιατί ένιωθε έτσι», γράφει σε άλλο σημείο.




«Πέρασαν πολλά χρόνια πριν κληθώ να εξηγήσω την πραγματικότητα του Ιράκ στον Πρόεδρο, πρόσωπο με πρόσωπο. Μέχρι τότε, ο Σαντάμ είχε δικαστεί και εκτελεστεί το 2006», γράφει ο Nixon και περιγράφει εκείνη την στιγμή: «στα τέλη του 2007 κλήθηκα να κάνω μια λεπτομερή παρουσίαση στον Τζορτζ Μπους, στο Οβάλ Γραφείο. “Τι σόι άνθρωπος ήταν ο Σαντάμ;”, με ρώτησε.

Του είπα πως ήταν επιθετικός στην αρχή και μετά αυτοσαρκάζονταν για να να χαλαρώσει. Ο Πρόεδρος έμοιαζε έτοιμος να χάσει την ψυχραιμία του. Εξήγησα γρήγορα πως ο αληθινός Σαντάμ ήταν σαρκαστικός, αλαζόνας και σαδιστής, κάτι που φάνηκε να ηρεμεί τον Μπους.

Κοίταξε τον Αντιπρόεδρο, Dick Cheney και φάνηκε πως συμφωνούσαν τα μάτια τους. Καθώς έφευγα, αστειεύτηκε: “Είσαι σίγουρος πως ο Σαντάμ δεν είπε που έβαλε τα φιαλίδια με τον άνθρακα;”

Όλοι γέλασαν, αλλά θεώρησα το αστείο του ανάρμοστο. Η Αμερική είχε χάσει περισσότερους από 4.000 στρατιώτες».



Μετά από αρκετούς αναφέρει ότι του ζητήθηκε να ξαναπάει στον Λευκό Οίκο. «Αυτή τη φορά, ο πρόεδρος έδειχνε ενοχλημένος και ζήτησε ενημέρωση σχετικά με τον σιίτη κληρικό που ονομάζονταν Muqtada al-Sadr, τον ηγέτη του Ιρακινού στρατού Mahdi. Αυτό δεν ήταν στην ατζέντα.

Προσπαθώντας να κερδίσω μερικά δευτερόλεπτα, είπα: “Λοιπόν, αυτή είναι η ερώτηση των 64.000 δολαρίων”.

Ο Μπους με κοίταξε και είπε: “Γιατί δεν το κάνεις την ερώτηση των 74.000 δολαρίων, ή τέλος πάντων όσο είναι ο μισθός σου και να απαντήσεις;”. Τι μ@λ@κ@ς!»



Ο Nixon σημειώνει στις σελίδες του βιβλίου του ότι «στην βιογραφία του το 2010, ο Μπους έγραψε: “Αποφάσισα να μην ασκήσω κριτική στους σκληρά εργαζόμενους πατριώτες της CIA για τις λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με το Ιράκ”.

Αλλά αυτό ακριβώς έκανε. Κατηγόρησε την CIA για ό, τι πήγε στραβά και αποκάλεσε την ανάλυσή της “μαντεψιά”, αφού άκουγε μόνο ό, τι ήθελε να ακούσει.

Δεν είναι η πρόθεσή μου να υπονοήσω πως ο Σαντάμ ήταν αθώος. Ήταν ένας αδίστακτος δικτάτορας που βύθισε τη χώρα του στο χάος και προκάλεσε αιματοχυσία. Εκ των υστέρων όμως, η σκέψη να είχαμε έναν Σαντάμ που θα μεγάλωνε και θα απεμπλέκονταν από τις κρίσεις, μοιάζει σχεδόν παρήγορο, σε σύγκριση με την χαμένη προσπάθεια των γενναίων ανδρών και γυναικών μας και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους, για να μην αναφέρω τα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν για να χτιστεί ένα νέο Ιράκ». 

Πηγή