Μετά την αδήλωτη εργασία, αυξάνεται και η αδήλωτη επιχειρηματικότητα

Η παραοικονομία στην Ελλάδα αγγίζει το 35-40% του ΑΕΠ και αυξάνεται αντιστοίχως με την επιβάρυνση των φορολογικών και άλλων μέτρων που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις

Ανησυχητική αύξηση παρουσιάζει το φαινόμενο της αδήλωτης επιχειρηματικής δράσης, λόγω του υψηλού κόστους εισφορών στα ταμεία ασφάλισης και στην εφορία. Ενώ τα ποσοστά αδήλωτης εργασίας, αλλά και εναλλακτικών μορφών συνεργασίας παραμένουν σε επίπεδα ρεκόρ, σύμφωνα με την έκθεση της ΓΣΕΒΕΕ έχουν αυξηθεί σημαντικά οι περιπτώσεις ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι κλείνουν τα βιβλία τους (τις ατομικές επιχειρήσεις τους) και παρόλα αυτά συνεχίζουν τη δραστηριότητα τους, προκειμένου να διαβιώσουν.

«Ένα φαινόμενο που σύμφωνα με κάποιες πρώτες εκτιμήσεις του Ινστιτούτου της ΓΣΕΒΕΕ παρουσιάζει ανησυχητικά αυξητικές τάσεις, είναι η αδήλωτη επιχειρηματικότητα. Δηλαδή επιχειρηματίες που κλείνουν τα βιβλία τους, κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και μεταβαίνουν στον άτυπο τομέα της οικονομίας, γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Σημαντικά προβλήματα σε σχέση με αυτό το φαινόμενο αντιμετωπίζουν τα λεγόμενα επαγγέλματα της «βαλίτσας», όπως πχ οι κομμωτές (εκτιμάται ότι το 40% του κλάδου αυτού είναι αδήλωτη επιχειρηματικότητα). Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις περιπτώσεις αυτές δεν προβλέπεται και προφανώς δεν υπάρχει, και ενδεχόμενα είναι δύσκολο να υπάρξει, και κανένας έλεγχος». Αυτό ανέφερε ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος Γιώργος Καββαθάς, στο συνέδριο του υπουργείου Εργασίας με θέμα «Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και το Μέλλον της Εργασίας».

Ο ίδιος συνέχισε ότι για τη μεγέθυνση της παραοικονομίας που εκτιμάται ότι αγγίζει το 35-40% του ΑΕΠ, το βάρος θα πρέπει να δοθεί στο πεδίο της πάταξης, του παραεμπορίου και λαθρεμπορίου και της διεύρυνσης της φορολογικής και ασφαλιστικής βάσης. Παράλληλα, όπως είπε, θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων. «Μια καλή αρχή ως προς αυτό θα μπορούσε να είναι η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ωστόσο δεν θα πρέπει να περιοριστούμε μόνο σε αυτό. Ενδεχομένως ένα διαρκές τριμερές όργανο (κυβέρνηση - εργοδότες - εργαζόμενοι) θα μπορούσε να βοηθήσει στην διαμόρφωση και προώθηση πολιτικών (με τη συμβολή διεθνών οργανισμών όπως ο ILO) υπό την προϋπόθεση όμως ότι αντιλαμβάνονται την ελληνική πραγματικότητα και τις ιδιαιτερότητες της. Για παράδειγμα όσον αφορά τα συμβοηθούντα μέλη ή τους βοηθούς οικογενειακών επιχειρήσεων υπάρχει ένα εθιμικό δίκαιο που διέπει τις εργασιακές τους σχέσεις. Στην παρούσα συγκυρία η ιδιότυπη αυτή μορφή απασχόλησης αποτελεί σημαντικό παράγοντα κοινωνικής συνοχής και συγκράτησης της ανεργίας και δεν θα πρέπει να διαταραχτεί».

Θα πρέπει επίσης, κατά τη ΓΣΕΒΕΕ, να εξεταστούν και μέτρα όπως η επέκταση, οι διαδικασίες και οι προϋποθέσεις του εργόσημου, ενώ κρίσιμης σημασίας χαρακτήρισε ο πρόεδρος και την ενίσχυση και σωστή λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών.

Πηγή