Μηχανή του Χρόνου: Η πρώτη μεγάλη απόδραση στην Ελλάδα με διάνοιξη σήραγγας

“Είμαστε ασύλληπτα πουλιά και όπως εφύγαμε εμείς, έτσι θα φύγουν και οι άλλοι”. Το σημείωμα που άφησαν πίσω τους οι 8 δραπέτες των φυλακών Αίγινας

Το 1934 πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη απόδραση κρατουμένων στην Ελλάδα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη μετέπειτα εντυπωσιακή απόδραση των 27 πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές των Βούρλων του Πειραιά. Οι δραπέτες ονομάστηκαν από τον Τύπο της εποχής «Κόκκινοι Φαντομάδες» και η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να τους εντοπίσει. Η ιστορία τους θυμίζει κινηματογραφικό σενάριο, αλλά ήταν πραγματική και συνέβη στις φυλακές της Αίγινας.

Η οργάνωση της απόδρασης

Οι φυλακές της Αίγινας στεγάζονταν σε ένα παλιό ισόγειο κτίριο που είχε χτιστεί επί Καποδίστρια ως ορφανοτροφείο. Τη δεκαετία του ‘30 εκεί φυλακίστηκαν αρκετοί πολιτικοί κρατούμενοι για παραβάσεις διαφόρων νόμων της κυβέρνησης . Τη χρονιά του 1934 ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων έφτανε τους 600, εκ των οποίων οι 81 κομμουνιστές οι οποίοι κρατούνταν στη Γ’ Πτέρυγα των Φυλακών ώστε να είναι απομονωμένοι από τους υπόλοιπους ποινικούς φυλακισμένους. 487324Η απόδραση οργανώθηκε από μια ομάδα πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη «μέθοδο του λαγουμιού». Το κτίριο των φυλακών βρισκόταν κοντά σε χωράφια και τα παράθυρα ήταν σε ύψος ένα μέτρο από το έδαφος. Αποφάσισαν να σκάψουν κάτω από το περβάζι του κελιού 7, όπου ήταν φυλακισμένοι οι Κλειδωνάρης, Βαβούδης, Θωμάζης, Βέργος, και Μαρμαρέλης. Ο τοίχος του δωματίου ήταν παχύς και θα μπορούσαν να ελέγχουν από το παράθυρο τις κινήσεις των φυλάκων.

 

«Η σήραγγα της ελευθερίας»

Για να σκάψουν χρησιμοποίησαν ένα σιδερένιο πόδι κρεβατιού και κάλυπταν την τρύπα με το περβάζι του παραθύρου. Στη συνέχεια μετέφεραν τα χώματα μέσα σε σακούλες, τις οποίες τοποθετούσαν σε μια τρύπα που είχαν ανοίξει στο ταβάνι. Έσκαψαν με κατηφορική κατεύθυνση τον τοίχο του κτιρίου και μόλις συνάντησαν χώμα άρχισαν να σκάβουν οριζόντια προς τα χωράφια τα οποία βρίσκονταν μπροστά από τη φυλακή. Κάθε φορά ένας φυλακισμένος έπαιρνε ένα τενεκεδάκι με λάδι και φυτίλι, έμπαινε στη τρύπα για να σκάψει και οι υπόλοιποι κρατούσαν τσίλιες. Ο κάθε κρατούμενος παρέμενε στην τρύπα 10 λεπτά, λόγω έλλειψης οξυγόνου. Ύστερα επέστρεφε στο κελί και έπαιρνε τη θέση του ο επόμενος. Συνολικά χρειάστηκαν τρεις μήνες για να σκάψουν μια σήραγγα μήκους 27 μέτρων και πλάτους ενός μέτρου, η οποία κατέληγε πίσω από τη μάντρα ενός χωραφιού....

 

Λίγα λεπτά αργότερα οι δραπέτες βρίσκονταν έξω από τη φυλακή. Αφού έκαναν ένα τσιγάρο όλοι μαζί, άφησαν ένα σημείωμα που έγραφε: “Είμαστε ασύλληπτα πουλιά, και όπως εφύγαμε εμείς, έτσι θα φύγουν και οι άλλοι”! Στη θάλασσα τους περίμενε μια βενζινάκατος με τους συντρόφους τους, οι οποίοι τους φυγάδευσαν στο εξωτερικό. Την επόμενη ημέρα η πρωινή αναφορά των φυλακών έγραφε: “Επιθεωρήσαντες τας κλινοστρωμνάς, τους τοίχους και τα δάπεδα εύρομεν έχοντα αυτά εν τάξει τους δε κρατούμενους άπαντας καλώς έχοντας και παρόντας”. Λίγη ώρα αργότερα οι φύλακες κατάλαβαν ότι οχτώ κρατούμενοι έλειπαν και άρχισαν να κάνουν επίμονες ερωτήσεις στους υπόλοιπους φυλακισμένους. Κανένας από τους συγκρατούμενους τους δεν τους κατέδωσε. Τελικά οι αστυνομικοί βρήκαν το υπόγειο πέρασμα που τους οδήγησε εκτός της φυλακής, αλλά ήταν αργά. Παρόλο που εξαπέλυσαν μεγάλο ανθρωποκυνηγητό δεν κατάφεραν να τους εντοπίσουν.

 

Αντλήθηκαν πληροφορίες από «Το βιβλίο των ελληνικών ρεκόρ», τον Τύπο της εποχής και το a-politiko.espivblogs.net

Πηγή