Επτά παράξενα και σχεδόν ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του κόσμου μας

Επιβλητικές οροσειρές, ειδυλλιακές παραλίες, θάλασσες- καθρέφτες είναι μερικές από τις ομορφιές του πλανήτη που προσελκύουν τους επισκέπτες και τους ταξιδιώτες, μερικές φορές ωστόσο η Φύση έχει κι άλλους, κρυμμένους, άσους στο μανίκι της.

Για μερικά από τα σπανιότερα και πιο θεαματικά «μυστήρια» της Γης το ταξίδι θα φτάσει από την Αυστραλία ως το Μεξικό κι από την Ανταρκτική ως την Καλιφόρνια, με «σταθμούς», μεταξύ άλλων, μια λίμνη ροζ, έναν καταρράκτη «ματωμένο», πέτρες που «περπατούν» και μια μυστική παραλία.

Η αγωνία του ανθρώπου να καταλάβει και να εξηγήσει τα φαινόμενα που βλέπει γύρω του πυροδοτούν πολλές θεωρίες και σενάρια σχετικά με την προέλευση και την ύπαρξη των παρακάτω παράξενων θεαμάτων

Καναδάς - Παγωμένη λίμνη με φυσαλίδες

Η εικόνα της λίμνης Abraham στον Καναδά είναι εντελώς απόκοσμη: το νερό είναι γεμάτο φυσαλίδες που μοιάζουν με μικρούς ιπτάμενους δίσκους που έπεσαν στο νερό και πάγωσαν ακαριαία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για παγωμένες φυσαλίδες μεθανίου, «κάψουλες» με το αέριο που παγιδεύτηκαν στο νερό, πάγωσαν και συνέθεσαν ένα υπέροχο θέαμα.

Η λίμνη βρίσκεται στην Αλμπέρτα του Καναδά και το αλλόκοτο περιεχόμενό της δημιουργείται εξαιτίας φύλλων, ζώων και άλλων οργανισμών που πέφτουν στο νερό, βυθίζονται και «καταναλώνονται» από βακτήρια που εκλύουν μεθάνιο. Το αέριο απελευθερώνεται με τη μορφή φυσαλίδων και στην επαφή του με το παγωμένο νερό παίρνει τη μορφή παγωμένων λευκών δίσκων.

Το θέαμα, σύμφωνα με το BBC, είναι εντυπωσιακό αλλά πιθανώς και επικίνδυνο. Το μεθάνιο, εκτός του ότι τροφοδοτεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου και θερμαίνει τον πλανήτη, είναι και πολύ εύφλεκτο. Την  άνοιξη που ο πάγος λιώνει. Οι μπουρμπουλήθρες του μεθανίου «εκρήγνυνται» και σκάνε απελευθερώνοντας με θεαματικό τρόπο το περιεχόμενό τους- αλλά αν κάποιος έχει την κακή ιδέα να ανάψει πχ ένα σπίρτο εκεί κοντά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια μεγάλη έκρηξη.

Οι ταξιδιώτες μπορούν να δουν αυτούς τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς τόσο στις λίμνες στο Εθνικό Πάρκο Banff του Καναδά αλλά και στον Αρκτικό Ωκεανό στα ανοιχτά της Σιβηρίας, όπου οι ερευνητές έχουν εντοπίσει τέτοιες γιγάντιες «φούσκες».

Ανταρκτική - Ματωμένοι καταρράκτες

Το όνομά τους τα λέει όλα. Στους Ματωμένους Καταρράκτες στην ανατολική Ανταρκτική, μοιάζει να ρέει… αίμα, βάφοντας κόκκινο τον Παγετώνα Taylor και τη λίμνη Bonney, από κάτω. Είναι ένα θέματα που προκαλεί έκπληξη- και μια μικρή ανατριχίλα.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για αίμα, ούτε νερό που «βάφεται» κόκκινο από άλγη όπως είχαν εικάσει οι πρώτοι εξερευνητές της Ανταρκτικής. Στην πραγματικότητα, ο χρωματισμός αυτός προκύπτει από μια πολύ αλμυρή υπο-παγετώδη λίμνη.

Όπως εξηγεί το βρετανικό δίκτυο, πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια, το πολύ αλμυρό νερό της εγκλωβίστηκε κάτω από τον παγετώνα Taylor, μακριά από φως, οξυγόνο και ζέστη. Καθώς το αλμυρό νερό περνά από μια ρωγμή στον παγετώνα, αντιδρά με το οξυγόνο στον αέρα και παίρνει αυτή την απόχρωση.

Είναι ένα οπτικό κι επιστημονικό θαύμα και ο Παγετώνας Taylor είναι το μόνο μέρος όπου μπορεί κανείς να το δει.

ΗΠΑ - Πέτρες που «περπατούν»

Όταν οι επισκέπτες άρχισαν να παρατηρούν μεγάλες πέτρες που έμοιαζαν να έχουν μετακινηθεί στην επιφάνεια της αποξηραμένης λεκάνης στη Racetrack Playa της Κοιλάδας του Θανάτου, στην Καλιφόρνια, αφήνοντας κι ένα αποτύπωμα, σαν από φίδι, στο πέρασμά τους, οι επιστήμονες προβληματίστηκαν. Πώς ήταν δυνατό τόσοι βράχοι, κάποιοι με βάρος ακόμα και 300 κιλά, να διανύουν δεκάδες μέτρα σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος της κοιλάδας;

Το μυστήριο ενέτειναν τα «ίχνη» που άφηναν πίσω τους οι πέτρες: άλλα ήταν σαν σμιλεμένα αρμονικά αποτυπώνοντας ομαλή κίνηση, άλλα ήταν ευθεία με απότομες καμπές, δεξιά ή αριστερά. Τι ή ποιος μπορούσε να μετακινεί αυτές τις πέτρες; Οι θεωρίες και τα σενάρια περιλάμβαναν ένα σωρό εξηγήσεις, από μαγνητικά πεδία μέχρι… εξωγήινους κι από ζώα της ερήμου μέχρι φαρσέρ.

Η απάντηση δόθηκε τελικά από έναν επιστήμονα της NASA. Το 2006 ο Ralph Lorenz δημιούργησε μια μικρογραφία του φαινομένου στην κουζίνα του, χρησιμοποιώντας ένα… τάπερ, απομυθοποιώντας πλήρως τους βράχους- ταξιδιώτες.

Το χειμώνα η Racetrack Playa γεμίζει νερό και οι πέτρες στην επιφάνειά της παγιδεύονται εκεί όταν το νερό παγώνει σε ορισμένα σημεία του. Μέσα στο νερό εύκολα οι πέτρες κινούνται μέσα στη λάσπη του πυθμένα, εκείνες με άγριες πλευρές αφήνουν ίσια σημάδια πίσω τους, εκείνες που έχουν λείες επιφάνειες πιθανώς να παρεκκλίνουν της πορείας τους. Τους θερμούς μήνες ο πάγος λιώνει και το νερό εξατμίζεται. Αυτό που μένει πίσω ωστόσο είναι οι πέτρες και τα μυστηριώδη «ίχνη» τους, που όμως δεν είναι πια τόσο μυστηριώδη.

Ινδονησία - Λίμνη Kawah Ijen

Στο νησί Ιάβα της Ινδονησίας οι ταξιδιώτες γοητεύονται από το επιβλητικό ηφαίστειο Kawah Ijen αλλά αυτό που προκαλεί έκπληξη εκτός απλό θαυμασμό είναι μια εκπληκτική τιρκουάζ λίμνη στην καλδέρα του.

Υπεύθυνο γι ’αυτό το απροσδόκητο θέαμα είναι το θείο. Το μάγμα, κάτω από το ηφαίστειο, στέλνει θειϊκά αέρια μέσα στη λίμνη. Όταν συνδυαστεί με υψηλές συγκεντρώσεις διαλυμένων μετάλλων, τα αέρια δίνουν στο νερό αυτή την εκπληκτική απόχρωση του γαλάζιου. Η λίμνη κατατάσσεται στις πιο όξινες στον κόσμο με pH 0,5.

Από την ίδια πηγή προέρχονται και τα θειϊκά αέρια γύρω από τη λίμνη. Όταν, συμπυκνωμένα πέφτουν στο έδαφος, «βάφουν» το χώρο γύρω από τη λίμνη σε ένα εντυπωσιακό λαμπερό κίτρινο. Οι τυχεροί που το επιθυμούν μπορούν να απολαύσουν αυτό το θέαμα από κοντά καθώς διοργανώνονται πεζοπορίες ως τον κρατήρα του ηφαιστείου.

Μεξικό - Κρυμμένη παραλία

Οι μυστικές παραλίες αποτελούν το όνειρο σχεδόν κάθε ταξιδιώτη που «κυνηγά» τον ήλιο και τη θάλασσα. Κρυστάλλινα νερά, σκιερά σημεία, άφθονος ήλιος και το κυριότερο, όχι ορδές άλλων τουριστών, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά τους και μπορεί κανείς όντως να τα βρει στην Playa Del Amor, την κρυμμένη παραλία σε μία από τις νήσους Marieta, στα ανοιχτά του Μεξικού.

Η ύπαρξη αυτού του μικρού «μαγικού» μυστικού αποδίδεται σε έκρηξη βόμβας! Το Μεξικό είχε αρχίσει να κάνει δοκιμές στις ακατοίκητες Νήσους Marieta στις αρχές του 20ου αιώνα , με αποτέλεσμα να προκληθεί μια μεγάλη τρύπα στην επιφάνεια ενός από τα νησιά. Με το πέρασμα του χρόνου, η θάλασσα γέμισε την τρύπα με νερό και άμμο, δημιουργώντας μια υπέροχη κρυμμένη «Εδέμ» όπου οι λουόμενοι μπορούν να κολυμπήσουν, να κάνουν ηλιοθεραπεία, ακόμα και καγιάκ, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Η Playa Del Amor είναι αθέατη και προσβάσιμη μόνο από ένα τούνελ μήκους 24 μέτρων που τη συνδέει με τον ωκεανό.

Αυστραλία - Η ροζ λίμνη

Μέσα στα πυκνά καταπράσινα δάση της δυτικής Αυστραλίας και με φόντο το βαθύ μπλε του ωκεανού, μπορεί ο ταξιδιώτης να βρει κάτι που αναμφίβολα δεν περιμένει: ροζ λίμνες, τόσο ροζ που θυμίζουν… τσιχλόφουσκα.

Μια από τις πιο γνωστές είναι η λίμνη Hillier, στην άκρη νησιού στα ανοιχτά της ακτής της Δυτικής Αυστραλίας. Η χρωματική της αντίθεση με το περιβάλλον της δημιουργεί ένα έργο τέχνης, το οποίο ωστόσο κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να εξηγήσει. Ως πιθανές αιτίες αναφέρεται η παρουσία άλγης, που συσσωρεύει υψηλά επίπεδα Β-καροτίνης με χρώμα ροζ- πορτοκαλί, μικροοργανισμών που έχουν κόκκινο χρώμα σε μεγάλες συγκεντρώσεις ή και ροζ γαρίδων!

Πολλοί τουρίστες απολαμβάνουν το παράδοξο χρώμα της λίμνης από ψηλά, σε βόλτα με ελικόπτερο ή αεροπλάνο. Εκείνοι που δεν επιθυμούν να απομακρυνθούν από το έδαφος μπορούν να απολαύσουν μια σπάνια εμπειρία: το νερό της λίμνης είναι πολύ αλμυρό αλλά όχι τοξικό οπότε επιτρέπεται το κολύμπι.

Ναμίμπια - Οι ανεξήγητοι κύκλοι

Στην έρημο της Ναμίμπια εντοπίζεται ένα ανεξήγητο φαινόμενο: εκατομμύρια κυκλικά «σημάδια», σαν μπαλώματα στο έδαφος, που καλύπτουν έκταση 2.500 χιλιομέτρων. Οι «δίσκοι» αυτοί «στιγματίζουν» το τοπίο της Ναμίμπια, σαν γιγάντιοι… σκώροι να έχουν γευματίσει στα αχανή «χαλιά» της φύσης.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τι προκαλεί αυτούς τους παράξενους σχηματισμούς αλλά, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, οι εικασίες και οι θεωρίες αφθονούν: άλλοι λένε πως ευθύνεται το έδαφος που είναι ραδιενεργό, άλλοι πως τοξίνες «σκοτώνουν» τη βλάστηση σε κυκλικά μοτίβα. Κάποιοι πιστεύουν πως οι ανεξήγητοι κύκλοι είναι έργο τερμιτών, που για να αποθηκεύσουν νερό, τρυπώνουν στο έδαφος σε κυκλικούς σχηματισμούς και καταναλώνουν τις ρίζες της χλωρίδας για να μπορέσουν οι κόκκοι της άμμου να απορροφήσει το νερό της βροχής.

Μια άλλη θεωρία αποδίδει τους κύκλους στον ανταγωνισμό με στόχο τους φυσικούς πόρους, υποστηρίζοντας πως σε σκληρές συνθήκες, όπως αυτές, τα φυτά «διαγκωνίζονται» για το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Καθώς τα πιο αδύναμα φυτά πεθαίνουν και τα πιο δυνατά αναπτύσσονται, η βλάστηση «αυτό-οργανώνεται» σε ασυνήθιστα μοτίβα.

Οι ντόπιοι έχουν πάντως μια δική τους εξήγηση για την απόκοσμη ομορφιά αυτού του φαινομένου, που λένε πως οι κύκλοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα σημάδια που αφήνουν τα βήματα των θεών…

Πηγή