Οριστικά στο «ράφι» οι έλεγχοι για τη λίστα Λαγκάρντ;

«Φρένο» στις αυθαίρετες παρατάσεις που έδιναν απανωτά τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις για να µπορεί η Εφορία να εξαπολύει αναδροµικούς ελέγχους από το 2000 και µετά βάζει απόφαση-κόλαφος του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία δικαιώνει ελεγχόµενους από τη λίστα Λαγκάρντ µε το αιτιολογικό ότι οι επίµαχες υποθέσεις αυτές έχουν ουσιαστικά πια παραγραφεί.

Το δικαστήριο καταρρίπτει τον ισχυρισμό του Δημοσίου ότι η παραγραφή σχετικά με καταθέσεις για τη λίστα Λαγκάρντ παρατάθηκε από το 2013 για 10 -ή και για 20- ακόμη χρόνια! Με την απόφαση-βόμβα, την έκδοση της οποίας αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή το «ΘΕΜΑ» καθώς αποτέλεσε στοιχείο σύγκρουσης του υπουργείου Οικονομικών με την τρόικα, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δέχεται ότι οι ελεγχόμενοι της λίστας Λαγκάρντ:

1. Δεν εξαιρούνται από τη γενική αρχή περί πενταετούς παραγραφής (δηλαδή δεν μπορούν να ελεγχθούν αν έχουν παρέλθει πέντε έτη) όπως και όλοι οι υπόλοιποι φορολογούμενοι. Αρα οι έλεγχοι δεν μπορούν, καταρχήν, να εκτείνονται αναδρομικά πέραν της πενταετίας.

2. Κατ' εξαίρεση και μόνο μπορεί να ελεγχθούν αναδρομικά έως και για μία δεκαετία εφόσον τους είχε κοινοποιηθεί συμπληρωματικό φύλλο ελέγχου εντός της δεκαετίας αυτής, με βάση νέα συμπληρωματικά στοιχεία που επικαλείται η φορολογική διοίκηση. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι θα έπρεπε να είχε εκδοθεί αρχική εντολή ελέγχου εντός της πενταετίας, όπου έχει δικαίωμα να ασκεί έλεγχο το Δημόσιο στους φορολογούμενους. Εν προκειμένω, το δικαστήριο λέει το σχεδόν αυτονόητο: ότι δηλαδή δεν μπορεί να εκδοθεί συμπληρωματική εντολή που να επεκτείνει την πενταετία σε δεκαετία, αν η χρήση έχει ήδη παραγραφεί!

Σύμφωνα με την απόφαση για την εκδικαζόμενη υπόθεση, έως τις 22/12/2006 θα έπρεπε να είχε ήδη εκδοθεί αρχικό φύλλο ελέγχου εντός της προβλεπόμενης πενταετίας από τις φορολογικές αρχές (πριν παραγραφεί δηλαδή) προκειμένου να είναι νόμιμη στη συνέχεια και η επέκταση του ελέγχου με έκδοση συμπληρωματικού φύλλου για μία ολόκληρη δεκαετία και αναδρομικά. Αν λοιπόν για κάποιον φορολογούμενο της λίστας Λαγκάρντ δεν είχε εκδοθεί αρχικό φύλλο ελέγχου εντός της πενταετίας που προβλέπει ο νόμος, τότε η σχετική χρήση έχει ήδη παραγραφεί και δεν ισχύει πλέον δικαίωμα παράτασης του ελέγχου από το Δημόσιο, καθώς η λίστα με τις καταθέσεις της HSBC περιήλθε στο Δημόσιο μετά την παραγραφή. Με βάση το σκεπτικό αυτό περί πενταετούς παραγραφής, και καθώς οι εντολές ελέγχου για τη λίστα Λαγκάρντ εκδόθηκαν μαζικά το 2012-2013, οι χρήσεις μέχρι το 2006 έχουν παραγραφεί οριστικά, αν δεν είχε εκδοθεί νωρίτερα (και για άλλον λόγο προφανώς) αρχική εντολή ελέγχου για τους υπόπτους της λίστας Λαγκάρντ.

3. Δεν μπορεί (από το 2014 ήδη) να υποστούν έλεγχο με βάση και μόνο την εισαγγελική παραγγελία που εκδόθηκε το 2012, η οποία αφορούσε οπτικό ψηφιακό δίσκο (CD) και όχι ονομαστική εντολή ελέγχου του φορολογουμένου. Ετσι όταν το 2015 επιβλήθηκαν - εν προκειμένω στον φορολογούμενο που κέρδισε τη δίκη- αναδρομικοί φόροι των ετών 2000-2007, το δικαίωμα του Δημοσίου είχε υποπέσει πια στη βασική πενταετή παραγραφή που ισχύει για όλους τους πολίτες.

4. Δεν μπορεί να παραμένουν έρμαια σε συνεχείς παρατάσεις παραγραφής, με την επίκληση «νέων στοιχείων» από τη φορολογική διοίκηση. Στην απόφασή του το δικαστήριο δίνει τον ορισμό των «νέων στοιχείων», καταγράφοντας τη μέχρι σήμερα νομολογία και τελικά αποφαίνεται ότι τα στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών από ελληνικές τράπεζες δεν συνιστούν νέα «συμπληρωματικά στοιχεία», διότι σύμφωνα με το άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος η φορολογική αρχή είχε όλα αυτά τα χρόνια τη δυνατότητα να άρει το τραπεζικό απόρρητο και να τα πληροφορηθεί εντός της νόμιμης πενταετίας, κατά την οποία είχε δικαίωμα να προβεί και σε έλεγχο με κοινοποίηση σχετικού φύλλου σε κάθε φορολογούμενο. Συνεπώς, δέχεται ότι οι χρήσεις μέχρι το 2008 -και υπό προϋποθέσεις έως το 2010- πρέπει να θεωρούνται παραγεγραμμένες.

Επί της ουσίας, το δικαστήριο καταρρίπτει το «τρικ» του υπουργείου Οικονομικών να προσθέσει πριν από δέκα χρόνια (στις 22/12/2006) στον Κώδικα Φορολογίας το ότι, βάσει συμπληρωματικών στοιχείων, μπορεί η Εφορία να κάνει ελέγχους δεκαετίας «ανεξάρτητα από το αν έχει εκδοθεί ή όχι αρχικό φύλλο ελέγχου», τονίζοντας ότι δεν έχει αναδρομική ισχύ πριν από τη δημοσίευση του νόμου! Θεωρεί δηλαδή ότι με τέτοιες μεθοδεύσεις που θέτουν επ' αόριστον σε αμφισβήτηση την ειλικρίνεια και την τιμή του φορολογούμενου, «παραβιάζεται η αρχή του κράτους δικαίου» που απορρέει από το άρθρο 2 του Συντάγματος.

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, η απόφαση αμφισβητεί και την 20ετή παραγραφή (!) στην οποία θέλει να επεκτείνει τα δικαιώματά του το Δημόσιο για τους ελέγχους αυτούς, με τη λογική ότι δεν μπορεί να δοθεί παράταση σε υποθέσεις που έχουν ήδη παραγραφεί το 2013. Στη βάση όλων αυτών, το δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός του Δημοσίου πως η παραγραφή σχετικά με καταθέσεις για τη λίστα Λαγκάρντ παρατάθηκε με τον νόμο του 2013, με το αιτιολογικό πως είχε ήδη εκδοθεί σχετική εισαγγελική παραγγελία από το 2012, δεν ευσταθεί και είναι εσφαλμένος διότι τα σχετικά στοιχεία παραδόθηκαν στον έλεγχο με νεότερη, από 2014, εισαγγελική παραγγελία και όχι με αυτή του 2012, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη υπόθεση να μην εμπίπτει στη διάταξη του 2013 για παράταση της παραγραφής. Προς το παρόν, από την πλευρά του, στο υπουργείο Οικονομικών τηρούν στάση αναμονής για να μελετήσουν την απόφαση προκειμένου να καθορίσουν τη στάση του Δημοσίου. Ακόμη κι αν όμως προσβάλλει την απόφαση το ΣτΕ, οι τεχνοκράτες της τρόικας που έχουν γνώση της υπόθεσης θεωρούν ότι είναι καλά δεμένη και πολύ δύσκολα θα καταπέσει στο ακυρωτικό δικαστήριο.

Πηγή