Το μέρος της Ελλάδας όπου τα ρολόγια χάνουν το νόημά τους

Καστελόριζο. Ξεχασμένο ακόμα και από τους περισσότερους ελληνικούς χάρτες που για οικονομία στην έκταση τους το προσθέτουν ως παραπομπή σε μια γωνία κάτω δεξιά, το υπέροχο μικρό νησί βρίσκεται στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, πιο πέρα και από τη Ρόδο και κάτω από την ηπειρωτική Τουρκία.

Κείμενο/Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος

Γνωστό τα τελευταία χρόνια από την ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου που το 2010 έβαζε τη χώρα μας υπό την προστασία του ΔΝΤ και της τρόικας, το νησί ζει κατά τα άλλα σε ρυθμούς απόλυτα διαφορετικούς από αυτούς που έχουν συνηθίσει οι κάτοικοι των πόλεων ή ακόμα και των περισσότερων μεγάλων χωριών.

Με 400 μόλις κατοίκους και λιγοστό τουρισμό, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, η ζωή των κατοίκων είναι ιδιαίτερα απλή.

Στη μικρή επαφή που είχαμε μαζί τους είδαμε πρόσωπα χαμογελαστά, φιλικά αλλά και προβληματισμένα. Με διάθεση να μιλήσουν και να γνωριστούν. Να αγκαλιάσουν τον επισκέπτη χωρίς όμως να μπορούν να κρύψουν τον προβληματισμό τους για την κατάσταση στο νησί και την καθημερινότητα που βιώνουν.

Γιατί η αλήθεια είναι πως το Καστελόριζο παρά τα όσα κατά καιρούς υπόσχονται κυβερνήσεις και πολιτικοί βιώνει την απομόνωση.

Με τους περισσότερους νέους να το έχουν εγκαταλείψει λίγα είναι τα μικρά παιδιά στο νησί το οποίο κατοικείται πλέον κυρίως από μεσήλικες και γηραιότερους αν εξαιρέσεις τους στρατιώτες που επανδρώνουν την μονάδα του νησιού.

Οι κάτοικοι μετά το πρώτο χαμόγελο δεν μπορούν να μην μιλήσουν και να μην εκφράσουν την πικρία τους για το πως οι κυβερνήσεις δεν βοήθησαν το νησί να νιώσει πιο κοντά στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Με την οικονομική κρίση να μαστίζει τη χώρα αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, οι τουρίστες έχουν μειωθεί σημαντικά με ότι αυτό συνεπάγεται και για τα εισοδήματα των κατοίκων.

Αντίβαρο σε αυτό είναι η παρουσία των στρατιωτών που εκτός από την ασφάλεια του νησιού φροντίζουν για την όποια οικονομική δραστηριότητα κατά τις εξόδους τους από το στρατόπεδο ειδικά τους χειμερινούς μήνες.

Παρόλα αυτά το νησί αποτελεί στην πραγματικότητα ένα μικρό παράδεισο. Πεντακάθαρος αέρας, διάφανες θάλασσες που βλέπεις το βυθό από όποιο σημείο κι αν κοιτάξεις και γραφικά σπίτια που σε ταξιδεύουν στις γνήσιες παραδοσιακές ελληνικές ομορφιές.

Οι κάτοικοι νιώθουν Έλληνες πολίτες και είναι περήφανοι για αυτό. Η ελληνική σημαία ζωγραφισμένη σε μεγάλο μέγεθος σε δύο σημεία των βουνών γύρω από το λιμάνι δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τα αισθήματα των κατοίκων. Αγαπούν αυτό τον τόπο παρά τα προβλήματα του.

Τα στενά γραφικά δρομάκια, οι παραδοσιακές ταβέρνες, τα μικρά καφέ και η αρχιτεκτονική των σπιτιών γύρω από το λιμάνι προσθέτουν παραδοσιακή γοητεία και ομορφιά.

Η ηρεμία θα μαγέψει τον επισκέπτη και θα τον κάνει σίγουρα να ξεχάσει το άγχος και του γρήγορους ρυθμούς των μεγαλουπόλεων.

Στο Καστελόριζο η ζωή ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς. Τα ρολόγια σχεδόν χάνουν το νόημά τους. Το περισσότερο που θα ακούσει κάποιος τις πιο πολλές ώρες της ημέρας είναι ο ήχος του αέρα και των κυμάτων.

Κορναρίσματα, μποτιλιάρισμα, σειρήνες, φωνές δεν θα τα συναντήσει ο επισκέπτης εκεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα νιώθει αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο.

Το Καστελόριζο είναι ένα μικρό νησί, με φυσική ομορφιά και φιλόξενους περήφανους κατοίκους που αδικείται μόνο από την απόσταση του από το κέντρο της Ελλάδας αλλά και από όσους την κυβέρνησαν και το ξέχασαν.

Πηγή