Ιερές απάτες που συγκλόνισαν το οικοδόμημα της πίστης

Η θρησκεία βασίζεται στην πίστη και όχι στον Λόγο, στη μεταφυσική παρά στη λογική.

Κι έτσι συχνά-πυκνά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από μαέστρους της απάτης που δεν έχουν προφανώς τον θεό τους.

Άλλοι το κάνουν για λεφτά και άλλοι για τη δόξα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που ισχυρίζονται ότι ό,τι έγινε, έγινε για να φανερωθεί η ευπιστία του ανθρώπου που είναι έτοιμος να πιστέψει τα πάντα φτάνει να έχουν ιερό περίβλημα.

Όσο πιστεύουμε στα θαύματα και τις ιερές αποκαλύψεις, κάποιος εκεί έξω είναι έτοιμος να το εκμεταλλευτεί…
Η Ιερή Ακροποσθία



Η μεσαιωνική χριστιανική εκκλησία αγαπούσε πολύ τα ιερά κειμήλια, ιδιαίτερα αυτά που συνδέονταν ευθέως με τις επίγειες περιπέτειες του Ιησού. Κανένα δεν ήταν μάλιστα τόσο πολύτιμο και ταυτοχρόνως τόσο αμφισβητήσιμο όσο η Ιερή Ακροβυστία, που αναφέρεται στην περιτομή του Ιησού και επειδή ακριβώς ήταν κάποτε μέρος του σώματός του, αποτελούσε διακαή πόθο να βρεθεί.

Η ιστορία μας ξεκινά περί το 800 μ.Χ., όταν ο άνθρωπος που εκχριστιάνισε τα γερμανικά φύλα Καρλομάγνος παρουσίασε την Ιερή Ακροποσθία στον πάπα Λέοντα Γ’, ισχυριζόμενος ότι του την είχε παραδώσει ένας άγγελος. Ο ποντίφικας τον έχρισε αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ., αν και μέσα σε λίγες δεκαετίες τουλάχιστον δώδεκα ακόμα Ιερές Ακροβυστίες θα έχουν κάνουν την εμφάνισή τους στη μεσαιωνική Ευρώπη.

Κάθε κάτοχος την έστελνε στο Βατικανό αξιώνοντας επιβεβαίωση της αυθεντικότητάς της. Γαλλικό μοναστικό τάγμα έφτασε μάλιστα στο σημείο να κάνει τη δική του Ιερή Ακροποσθία να ματώσει, κάτι που την έστειλε στην κορυφή. Ο πάπας Κλήμης Δ’ την ανακήρυξε αυθεντική εκεί στις αρχές του 13ου αιώνα, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στην ιερή φωτιά. Η Ιερή Ακροποσθία απασχόλησε πολύ τη χριστιανοσύνη εκείνη την εποχή, καθώς υπήρχαν μια σειρά από θεολογικά ερωτήματα που καλούσαν επιτακτικά σε απάντηση.

Υποβλήθηκε πράγματι ο Ιησούς σε περιτομή την όγδοη ημέρα της ζωής του; Ανήλθε η ακροποσθία μαζί του στους ουρανούς; Γιατί το γεγονός αναφέρεται μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά και οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος και Ιωάννης) κρατούν το στόμα τους κλειστό για την τελετή; Μήπως ο χιώτης λόγιος Λέων Αλλάτιος που έγινε σύμβουλος σε μια σειρά από ποντίφικες είχε δίκιο όταν ισχυρίστηκε ότι η Ιερή Ακροποσθία μετατράπηκε στους δακτυλίους του Κρόνου;

Η ιστορία της Ιερής Ακροβυστίας έχει μέσα της όλα τα συστατικά της ιερής απάτης, καθώς περισσότερες από 21 εκκλησίες ισχυρίστηκαν κάποια στιγμή ότι έχουν το σπουδαίο κειμήλιο της χριστιανοσύνης στην κατοχή τους. Όσο για τον ρωμαιοκαθολικισμό, κουράστηκε με τα καμώματα και διακήρυξε ότι όλες οι Ιερές Ακροποσθίες είναι απάτη (εκτός από μία, υπαινίχθηκε δαιμόνια ο Πάπας). Στις αρχές του 20ού αιώνα κανένας καθολικός δεν μπορούσε να γράψει ή να μιλήσει γι’ αυτή, καθώς η ποινή ήταν ο αφορισμός…
Η Πέτρα του Δεκαλόγου



Ήταν το 1860 όταν ένας Αμερικανός ονόματι Ντέιβιντ Γουίρικ έκανε μια αναπάντεχη ανακάλυψη ψαχουλεύοντας σε παλιό καταυλισμό Ινδιάνων στο Οχάιο. Βρήκε μια μαύρη πέτρα που περιείχε αναπαραστάσεις του Μωυσή με τις Δέκα Εντολές και επιγραφές στα αρχαία εβραϊκά.

Το κειμήλιο έμεινε γνωστό ως «Πέτρα του Δεκαλόγου» και χρονολογήθηκε στην εποχή της δεύτερης καταστροφής του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.), κάπου μεταξύ 20-80 μ.Χ. Λίγους μήνες πρωτύτερα μάλιστα, ο ίδιος άντρας είχε ανακαλύψει στην περιοχή άλλη μια πέτρα με εβραϊκές επιγραφές.

Το γεγονός έγινε όπως ήταν φυσικό παγκόσμια είδηση που απείλησε να ξαναγράψει την Ιστορία: αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν αποβιβαστεί στα μεσοδυτικά των ΗΠΑ κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. μεταφέροντας στις βαλίτσες τους σπουδαία κειμήλια! Το πειστήριο δεν άντεξε ωστόσο στην ενδελεχή έρευνα και η επικρατούσα θεωρία είναι σήμερα πως ο τύπος είχε φυτέψει μόνος του τις πλάκες για να φέρει τα πάνω-κάτω στην ιστορία των λαών.

Τοπικός οδοντίατρος φύτεψε άλλες δυο εβραϊκές πλάκες το 1864 στο ίδιο μέρος για να δείξει πόσο εύκολο ήταν να κάνεις κάτι τέτοιο και να ξεγελάσεις την επιστημονική κοινότητα της εποχής…
Η Επιστολή του Μπενάν



Η Επιστολή του Μπενάν ήταν υποτίθεται ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο που αναδύθηκε στη Γερμανία το 1910. Το έργο ήταν λέει γερμανική μετάφραση ενός παπύρου της κοπτικής παράδοσης του 5ου αιώνα που περιέγραφε τις αναμνήσεις ενός αιγύπτιου γιατρού, του Μπενάν. Ο γιατρός είχε περάσει τα νιάτα του σπουδάζοντας πλάι στον Ιησού στο εβραϊκό ιερατείο και δίπλα σε αιγύπτιους γιατρούς μετά, αλλά και σε μυστικούς θεραπευτές.

Ο Μπέναν αναζήτησε αργότερα τον παλιό του σύντροφο Ιησού και είδε έτσι με τα μάτια του τη Σταύρωση αλλά και την Ανάσταση. Ήταν αυτός μάλιστα που το είπε πρώτος στις γυναίκες που επισκέφτηκαν τον τάφο του Θεανθρώπου , μεταφέροντας κατόπιν τα χαρμόσυνα αναστάσιμα νέα στην Ευρώπη.

Το κειμήλιο έκανε αίσθηση όταν εμφανίστηκε και πολλοί έσπευσαν να το χαιρετίσουν ως μεγάλη υπόθεση. Στο κάδρο μπήκε τότε ένας βερολινέζος ακαδημαϊκός και μελετητής πατερικών κειμένων, ο οποίος ζήτησε ένα αντίγραφο του αυθεντικού παπύρου για να τον εξετάσει. Όταν δεν του παραδόθηκε τίποτα, η επιστημονική κοινότητα χαρακτήρισε απάτη την όλη ιστορία και πήγε για άλλα.

Αργότερα έμαθε ο κόσμος ότι ο συντάκτης-εκδότης του έργου δεν ήταν ακαδημαϊκός, ιστορικός, θεολόγος ή αρχαιολόγος, παρά συγγραφέας παραλογοτεχνίας με έφεση στα αιγυπτιακά ρομάντζα και τις θεωρίες συνωμοσίας…
Το Γράμμα του Πρέστερ Τζον



Κατά το έτος 1165 μ.Χ., ένα μυστηριώδες γράμμα καταφτάνει στην αυλή του βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνού στη Βασιλεύουσα. Αποστολέας δεν ήταν κανένας άλλος από τον ίδιο τον Πρέστερ Τζον, τον μυθικό πατριάρχη και χριστιανό μονάρχη μιας χώρας περικυκλωμένης από μουσουλμάνους και παγανιστές κάπου στην εξωτική Ανατολή.

Δεν είναι εύκολο σήμερα να εκτιμήσει κανείς τον αντίκτυπο που είχε ο μύθος του Πρέστερ Τζον για τη χριστιανοσύνη, τόσο τη Δύση όσο και το Βυζάντιο. Ο θρύλος του ηγέτη της νεστοριανής εκκλησίας που επέμενε να κρατά άσβεστη τη φλόγα του χριστιανισμού μέσα στους αλλόθρησκους πληθυσμούς της Ανατολής (κάπου στην Ινδία ή ακόμα και στην Αιθιοπία τοποθετούσαν το βασίλειό του) μπόλιασε το φαντασιακό της Ευρώπης για τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια (12ος-17ος αιώνας).

Έφτασαν μέχρι και να ισχυριστούν πως ήταν απόγονος των Τριών Μάγων και κυβερνούσε πια σε ένα βασίλειο με ανείπωτους θησαυρούς αλλά και καθημερινά θαύματα και παράξενα πλάσματα.

Φανταστείτε λοιπόν τον αντίκτυπο που είχε μια επιστολή στον βυζαντινό αυτοκράτορα από τον ίδιο τον αινιγματικό ηγεμόνα του επίγειου χριστιανικού παραδείσου! Μια δεκαετία αργότερα (1177), ο πάπας Αλέξανδρος έστειλε την προσωπική του φρουρά να επιδώσει στον Πρέστερ Τζον την απάντησή του, την ίδια ώρα που οι Πορτογάλοι εγκαινίασαν αρκετές αποστολές στην Αφρική αναζητώντας το μυθικό χριστιανικό βασίλειο.

Δεν βρήκαν τίποτα. Ο Πρέστερ Τζον και οι ιστορίες του δεν ήταν παρά απάτη. Απάτη που έπαιζε βέβαια ρόλο, μιας και μιλάμε για τον 12ο αιώνα, όταν η χριστιανική Ευρώπη ένιωθε το μουσουλμανικό στοιχείο να την περικυκλώνει και χρειαζόταν την ελπίδα. Την ελπίδα που παρείχε πια ο Πρέστερ Τζον. Όσο για τον συντάκτη της επιστολής, γνώριζε καλά την αρχαία γραμματεία αλλά και τη μυθολογία της Ανατολής, ειδικά την κατακτητική οδό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ασίας. Κατοπινές γλωσσολογικές μελέτες υπέδειξαν ότι η επιστολή συντάχτηκε από Ιταλό…
Η Κιβωτός του Νώε



Σχετικά πρόσφατα, το 2009, ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε περιχαρής πως βρήκε το μέρος που εξόκειλε η βιβλική κιβωτός: ήταν στα 4.000 μέτρα, πάνω σε κορυφή του όρους Αραράτ της Τουρκίας. Η αποστολή του Χονγκ Κονγκ είπε πως βρήκε ξύλινα δοκάρια και διαμερίσματα που θα μπορούσαν να είχαν στεγάσει ζώα. Σημειωτέον, η ίδια αποστολή είχε ξανανακαλύψει την Κιβωτό του Νώε το 2007, αυτή τη φορά σε σπηλιά του Αραράτ.

Τώρα όμως τα πειστήριά τους εξετάστηκαν από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου Κορνέλ, που τα χαρακτήρισαν απάτη. Τα πισσαρισμένα δοκάρια έφεραν πάνω τους ακόμα και ιστούς αράχνης, κάτι το αδύνατο σε τέτοιο υψόμετρο. Η έρευνα απέδωσε καρπούς, αν και ελαφρώς διαφορετικούς: τα ξύλινα απομεινάρια είχαν φυτευτεί σε μια σπηλιά από κάτι κούρδους ανιχνευτές που ήθελαν να ξεγελάσουν ομάδα ευαγγελιστών χριστιανών…

Πηγή