Μειώσεις μισθών και απολύσεις στο Δημόσιο ζητά ο ΣΕΒ

Mειώστε τους μισθούς στον δημόσιο τομέα και περιορίστε τον αριθμό των εργαζομένων είναι το μήνυμα που στέλνει ο ΣΕΒ στην κυβέρνηση, μέσω του εβδομαδιαίου δελτίου για την ελληνική οικονομία που κυκλοφόρησε χθες.

Οι αναλυτές του Συνδέσμου τονίζουν ότι στο πλαίσιο των εφεδρικών μέτρων που προκρίνονται από τους θεσμούς ύψους 3,6 δισ. ευρώ μέχρι το 2018 γίνεται αναφορά σε περικοπές της δαπάνης για αμοιβές προσωπικού στο δημόσιο. «Μία ορθολογική αντιμετώπιση του θέματος θα ήταν να περικοπεί ο μέσος μισθός στο δημόσιο ώστε οι σχέσεις μεταξύ μισθών και απασχόλησης στην Ελλάδα να μην διαφέρει από το μέσο όρο της Ευρώπης. Εαν συνέβαινε κάτι τέτοιο ο μέσος μεικτός μισθός των δημοσίων υπαλλήλων θα έπρεπε να μειωθεί κατά 3% ή 565 ευρώ ετησίως και η μέση απασχόληση κατά 50% ή 180 χιλ. υπαλλήλους» αναφέρει το Δελτίο του ΣΕΒ.

Οι προτάσεις του ΣΕΒ στηρίζονται στη σύγκριση με τα ισχύοντα κατά μέσον όρο στις 28 χώρες της ΕΕ, όπου και εκεί οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υψηλότερες απολαβές από τους ιδιωτικούς .Η διαφορά είναι όμως ότι στην Ελλάδα οι μισθοί του δημοσίου σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα είναι κατά 20% υψηλότεροι απ΄ ό,τι στην ΕΕ -28 . Επίσης η Ελλάδα απασχολεί στο στενό δημόσιο τομέα διπλάσιους μισθωτούς εργαζόμενους (16%) ως ποσοστό επί του συνόλου της μισθωτής απασχόλησης. Το σχετικό ποσοστό στην ΕΕ-28 είναι 8%.

Έτσι ο ιδιωτικός τομέας καλείται μέσω της υπερφορολόγησης να καλύψει τα έξοδα ενός υπερτροφικού και καλύτερα αμειβόμενου προσωπικού που υπηρετεί στο Δημόσιο. Στην Ελλάδα οι αμοιβές του προσωπικού της γενικής κυβέρνησης ανέρχονται στο 12,2% του ΑΕΠ και στην ΕΕ-28 στο 10,2%, ενώ συγκριτικά οι υπηρεσίες που προσφέρονται στη χώρα μας είναι χαμηλότερης ποιότητας. Η κατάσταση αυτή δεν είναι διατηρήσιμη στο μέλλον και χρήζει άμεσης προσαρμογής προειδοποιούν οι αναλυτές του ΣΕΒ.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι το ελληνικό δημόσιο διογκώθηκε υπέρμετρα από την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη το 2002 μέχρι το 2010, όταν η εξέλιξη αντιστράφηκε λόγω της κρίσης και των μνημονίων.. Ο κατήφορος στη δημοσιονομική πολιτική ξεκίνησε με τα κοινωνικά πακέτα Σημίτη (2002-2003) και τα μεγάλα έργα υποδομής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και την αδυναμία των κυβερνήσεων από το 2004 και μετά να αναστρέψουν τη διόγκωση των ελλειμμάτων. . Η αύξηση των δαπανών για το προσωπικό του δημοσίου εκτινάχθηκε από το 10,6% του ΑΕΠ το 2003, σε 11,3% το 2004 και σε 13,1% το 2009.. Παρόλη την προσαρμογή που συντελέστηκε, η δαπάνη το 2015 είχε μειωθεί στο 12,2% του ΑΕΠ. Οι απασχολούμενοι στον δημόσιο τομέα αυξήθηκαν κατά 19,1% μεταξύ 2000 και 2008 όταν στην ιδιωτική οικονομία αυξήθηκαν μόνον κατά 10,5% . Παράλληλα οι αμοιβές στο δημόσιο αυξάνονταν με ρυθμό 2,2% το χρόνο, ενώ στο σύνολο της οικονομίας κατά 1% ετησίως, στοιχείο που καταδεικνύει την αυτονόμηση του δημοσίου τομέα πέραν πάσης οικονομικής λογικής.

Προσωπικό
Με την εφαρμογή των μνημονίων από το 2010 ως σήμερα το προσωπικό του δημοσίου μειώθηκε κατά 24% και ο μέσος μηνιαίος καθαρός μισθός κατά 14,6%. Στην ίδια περίοδο οι προσλήψεις ανήλθαν σε περίπου 70.000 και οι αποχωρήσεις σε 200 χιλιάδες, κυρίως μέσω συνταξιοδοτήσεων. Στο σύνολο της οικονομίας ο μέσος μηνιαίος μισθός μειώθηκε κατά 17,9% και οι απασχολούμενοι κατά 20,9%, κυρίως μέσω απολύσεων

Οι μέσες καθαρές μηνιαίες αποδοχές στον δημόσιο τομέα ανέρχονταν το 2015 σε 1.050 ευρώ , όταν στον ιδιωτικό τομέα δεν υπερβαίνουν τα 780 ευρώ. Το 2015 ήταν η πρώτη χρονιά που καταγράφηκε αύξηση των μισθών στον δημόσιο τομέα κατά 1,5% ( έναντι οριακής μείωσης -0,1% το 2014), ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι μέσες αποδοχές μειώθηκαν κατά 1,1% σε συνέχεια της πτώσης κατά 1,3% του 2014.

Μ.Π.

Πηγή